Negeri Yang Hilang
WILAYAH Satun, Trang, Narathiwat, Pattani, Yala dan Songkhla cukup
sinonim dengan orang Islam di Thailand. Kesemua wilayah ini, kecuali Trang dan
Pattani bersempadanan dengan Malaysia. Walaupun majoriti penduduk di
wilayah-wilayah ini adalah orang Melayu-Islam, tetapi wilayah-wilayah ini bukan
lagi sebahagian daripada negara kita.
Apakah benar apa yang dikatakan bahawa wilayah selatan Thailand
adalah wilayah Melayu yang hilang?
Sejarah Awal
Negeri Kedah yang wujud pada hari ini merupakan sisa tinggalan
daripada wilayah kerajaan Melayu yang terbentang luas di kawasan utara
Semenanjung Melayu yang meliputi wilayah-wilayah selatan Thailand. Menurut
sumber catatan sejarah, kerajaan Langkasuka adalah kerajaan Melayu terawal yang
pernah wujud di Semenanjung Melayu. Ia wujud pada kurun ketiga dengan mempunyai
pusat kekuasaan di Kedah yang kemundiannya dipindahkan ke Pattani.
Kerajaan Kedah Tua kemudiannya muncul pada kurun keenam dan
berkuasa ke atas laluan kapal pedagang di kawasan utara Semenanjung Melayu.
Kehebatan Kerajaan Kedah Tua ini dapat dilihat daripada tinggalan arkeologi
candi-candi di Lembah Bujang yang masih wujud sehingga hari ini.
Empayar Maritim
Kurun ketujuh menyaksikan kemunculan sebuah kerajaan Melayu
terhebat yang pernah muncul di Pulau Sumatera. Srivijaya adalah sebuah kerajaan
Melayu Hindu-Buddha yang berjaya mencapai status ‘empayar maritim’, dengan
wilayahnya meliputi sebahagian besar Pulau Sumatera, Semenanjung Malaysia dan
wilayah-wilayah selatan Thailand serta sebahagian daripada Pulau Borneo.
Setelah berkuasa lebih dari lima abad, kerajaan Jawa Majapahit
menggantikan kerajaan Srivijaya dengan menguasai kawasan yang dahulunya pernah
menjadi milik Srivijaya, malah jajahan Majapahit adalah lebih besar daripada
Srivijaya. Indonesia yang terbentuk pada hari ini adalah gambaran betapa
luasnya jajahan kerajaan Nusantara ini.
Penjajahan
Berkurun lamanya orang Melayu Nusantara menguasai rantau kepulauan
Melayu ini sebelum kekuasaan mereka terhakis menerusi kedatangan
penjajah-penjajah Barat. Selain penjajah Barat, kerajaan-kerajaan Melayu juga
terpaksa berhadapan dengan kuasa penjajah serantau iaitu Siam yang senantiasa
mengambil peluang untuk meluaskan wilayah mereka ke selatan Semenanjung Melayu.
Sebagai contoh, wilayah Satun yang sekarang ini sebahagian
daripada Thailand pernah berada di bawah pengaruh kerajaan Kedah sehingga
tahun 1813. Kesultanan Kelantan dan Terengganu pernah menjadi sebahagian
daripada Persekutuan Pattani Besar sehingga dipecahkan oleh Siam pada tahun
1785.
Sempadan Malaysia-Thailand yang terbentuk pada hari ini bukanlah
sempadan yang memisahkan wilayah sebenar orang-orang Melayu dan Siam. Sempadan
ini telah dilukis melalui persetujuan pihak British, selaku pelindung
kerajaan-kerajaan Melayu dengan pemerintah Siam, tanpa kerelaan sultan-sultan
Melayu sendiri pada tahun 1909.
Bertitik-tolak dari peristiwa bersejarah ini, terpisahlah
wilayah-wilayah Melayu di selatan Thailand dengan negeri-negeri serumpunnya
iaitu Kedah, Kelantan dan Terengganu. Wilayah Setul ditukar namanya kepada
Satun, Singgora menjadi Songkhla, Terang menjadi Trang, Jala menjadi Yala dan
Menara menjadi Narathiwat. Wilayah-wilayah ini kemudiannya menerima perpindahan
orang-orang Siam yang agak ramai untuk menyeimbangkan populasi Melayu-Muslim
dengan Siam-Buddha. Satun contohnya, mempunyai populasi Muslim melebihi 90%
pada awal kurun ke 19 tetapi sekarang ini, populasi Muslimnya berkurangan
kepada 65%.
Dasar Thesapiban
Setelah wilayah-wilayah selatan ini menjadi milik mutlak Siam pada
tahun 1909, pemerintah Siam pada ketika itu mengenakan dasar Thesapiban kepada
penduduk-penduduk di kawasan ini dengan harapan untuk mengasimilasikan
orang-orang Melayu Muslim kepada budaya masyarakat majoriti Siam-Buddha. Dasar
ini diperkenalkan oleh Perdana Menteri Siam, Pibul Songgram yang memerintah Siam
di antara tahun 1939 sehingga 1944.
Penduduk-penduduk Melayu dipaksa untuk menerima adat dan budaya
masyarakat majoriti Siam-Buddha untuk diamalkan dalam kehidupan seharian.
Bahasa Siam diajarkan di sekolah-sekolah dengan bahasa Melayu tidak diberikan
perhatian langsung oleh pemertintah. Mujur sekali Dasar Thesapiban tidak
memaksa orang-orang Melayu untuk meninggalkan Islam sebagai agama yang dianuti
oleh mereka.
Apabila Siam menjadi Thailand pada tahun 1949, masyarakat Melayu
telah dilabelkan sebagai ‘Thai-Muslim’. Jati diri masyarakat Melayu di selatan
Thailand berjaya secara sedikit demi sedikit, dihakis menerusi Dasar Thesapiban
ini. Kini, majoriti generasi muda Thai-Muslim di selatan Thailand tidak lagi
fasih berbahasa Melayu dan lebih selesa menuturkan bahasa Thai.
Masyarakat Melayu Selatan Thai Kini
Walaupun rata-rata orang Melayu-Thai di daerah Pattani, Yala dan
Narathiwat masih lagi boleh bertutur di dalam bahasa Melayu dan masih lagi
mengakui yang mereka itu Melayu, lain pula dengan kebanyakan masyarakat
Thai-Muslim di wilayah-wilayah Satun, Trang dan Songkhla.
Mereka tidak lagi boleh bertutur bahasa Melayu dengan baik
walaupun mereka tampak seperti masyarakat Melayu-Islam di Kedah ataupun
Kelantan. Lebih menyedihkan, hanya 9.9% daripada masyarakat Islam Satun dan
Trang yang mengaku mereka itu Melayu.
Wilayah yang Hilang
Sejarah menunjukkan bahawasanya orang-orang Melayu pernah membina
peradaban yang tinggi menerusi kerajaan-kerajaan maritim yang pernah
diterajui mereka. Namun, penjajahan telah menyebabkan orang-orang Melayu
tertindas sehingga hilang jati diri. Masyarakat Thai-Muslim di Satun dan Trang
adalah manifestasi sebuah bangsa yang telah hilang jati-diri mereka sebagai
seorang Melayu. Amat mendukacitakan apabila saudara serumpun seagama kita di
Satun dan Trang tidak lagi mahu mengakui diri mereka Melayu, malah lebih
berbangga menjadi orang Thai.
Kesimpulan
Wilayah-wilayah Satun, Trang, Pattani, Yala, Songkhla dan
Narathiwat adalah wilayah-wilayah Melayu yang hilang dan sekarang telah menjadi
hak mutlak negara Thailand. Nasib masyarakat Muslim di selatan Thailand patut
dijadikan iktibar oleh kita semua. Rakyat Malaysia terutamanya masyarakat
Melayu perlu menanamkan rasa kasih pada bangsanya sendiri dan negara Malaysia
kerana inilah negara warisan kerajaan-kerajaan Melayu lama yang masih kekal
bersama orang-orang Melayu.
Fakta: Fakta Hebatnya Bangsa Melayu Yg Jarang
Kita Dengar
PRINSIP
JUS SOLI
https://www.facebook.com/PageEmpatEmpatEnam/posts/prinsip-jus-solidi-tanah-melayu-prinsip-jus-soli-telah-diperkenalkan-pada-tahun-/2095582713839992/
Di Tanah Melayu prinsip
Jus Soli telah diperkenalkan pada tahun 1945 oleh British dan dilaksanakan oleh
gagasan Malayan Union pada tahun 1946.
Prinsip kerakyatan
secara Jus Soli lebih menguntungkan orang dagang atau imigran kerana mereka
dapat memperoleh kerakyatan dengan mudah di sesuatu tempat.
Menyedari prinsip Jus
Soli mengancam kedudukan orang Melayu, Raja-Raja Melayu dan orang Melayu
menolak prinsip Jus Soli dalam pemberian kerakyatan kepada kaum imigran.
Bagaimanapun, orang
Melayu tidak mampu menolak sepenuhnya prinsip Jus Soli.
Pihak Inggeris tidak
mahu memberi kemerdekaan jika soal kerakyatan kepada kaum imigran tidak
diselesaikan. Maka, di sinilah berlaku tolak tarik di antara orang Melayu,
Inggeris dan kaum imigran.
Kaum Melayu mengambil
pendekatan wasattiyah dalam menangani persoalan kerakyatan kaum imigran.
Orang Melayu menerima
prinsip Jus Soli tetapi dengan beberapa syarat. Melalui pembentukan
Perlembagaan Persekutuan Tanah Melayu telah mengetatkan syarat kerakyatan Jus
Soli.
Antara syarat itu
adalah;
- Penduduk bukan Melayu
mesti tinggal di Persekutuan Tanah Melayu tidak kurang daripada 10 tahun.
- Kedua-dua ibubapa mereka mestilah warganegara Persekutuan Tanah Melayu.
- Mereka hendaklah mengaku taat setia terhadap Tanah Melayu dan menganggap
negara ini sebagai tempat tumpah darahnya;
- Bermula tahun 1958, mereka juga perlu fasih bertutur dalam bahasa Melayu
ataupun bahasa Inggeris.
Satu lagi syarat utama
dalam persetujuan prinsip Jus Soli seperti yang terkandung dalam Pakatan Murni,
kaum imigran yang bakal mendapat kerakyatan perlu bersetuju dengan empat
perkara penting.
Perkara itu ialah
mengenai
Kedudukan istemewa orang
Melayu (Perkara 153),
Kedudukan Raja-Raja
Melayu (Perkara 181),
Agama Islam sebagai
agama persekutuan (Perkara 3)
Bahasa Melayu sebagai
bahasa kebangsaan (Perkara 152).
Diatas semangat keikhlasan juga mereka dapat menyelesaikan masalah yang begitu
rumit untuk diselesaikan.
Masing-masing mungkin
memikirkan tentang kesejahteraan bangsa mengatasi segala-galanya dalam
menyampaikan kata sepakat mereka.
Lantas terhasllah
kontrak sosial yang amat penting yang kita patuhi sampai hari ini.
• Raja-Raja Melayu menerima kerakyatan Jus Soli.
• Orang bukan Melayu pula mengiktiraf kedudukan istemewa orang Melayu dalam
perlembagaan Persekutuan Tanah Melayu.
• Agama Islam sebagai agama rasmi persekutuan Tanah Melayu.
• Bahasa Melayu sebagai bahasa kebangsaan.
Semenjak zaman awal menuntut kemerdekaan negara, syarat-syarat ini telah
dipersetujui oleh ketiga-tiga kaum yang terbesar di negara ini.
Tidak pernah
dipersoalkan secara terbuka.
Walaupun pada mulanya
ada sungutan dan perasaan ketidakpuasan hati tentang persetujuan itu namun
setelah beberapa lama setiap kaum saling memahami tentang kepentingan kontrak
sosial itu.
Setiap kaum akur dan
memahami mengapa syarat-syarat itu perlu dipatuhi.
#sejarah
#tanahmelayu
#perpaduan
#kemerdekaan
#malaysia
Jabatan Penerangan Malaysia
https://www.facebook.com/PageEmpatEmpatEnam/posts/prinsip-jus-solidi-tanah-melayu-prinsip-jus-soli-telah-diperkenalkan-pada-tahun-/2095582713839992/
.
..
No comments:
Post a Comment
Note: only a member of this blog may post a comment.