Elak khazanah endemik kita dicuri
Oleh
Fahmy A Rosli
Pelancong luar negara bergambar dengan pokok durian kura-kura.
“Wartawan tak ada isu lain nak tulis ke? Pasal biji durian kena seludup pun nak jadi bahan cerita. Banyak lagi isu penting boleh tulis.”
Itu
antara komen di Facebook yang berkongsi laporan eksklusif BH berkenaan kegiatan
pelancong warga asing menyeludup benih spesies endemik.
Mungkin
bagi sesetengah pihak isu ini remeh, namun jika difahami ia sebenarnya
merugikan kita, terutama petani tempatan.
Buah-buahan
liar dan nadir, terutama spesies endemik, memiliki potensi besar jika
dimanfaatkan dengan cara betul.
Jika
orang asing nampak potensi biji benih buah-buahan endemik tempatan untuk dijual
di pasaran luar, mengapa tidak orang kita. Jual biji benih sahaja boleh menjana
pendapatan, walaupun secara sampingan.
Biji
benih durian kura-kura contohnya dijual RM10 setiap satu. Di luar negara, ada
yang menjual sehingga AS$15 (RM62) sebiji.
Durian
kura-kura hanya boleh didapati di Kepulauan Borneo seperti di Sabah, antara
terlaris sehingga ada pelancong warga asing sanggup masuk ke ceruk pedalaman
semata-mata untuk bertemu’ spesies liar itu
Durian
sahaja mempunyai ratusan jenis, namun bukan semua boleh dimakan dan
dikomersialkan. Bentuk luar dan ada yang mempunyai isi berwarna merah, jelas
memukau penggemar atau pengumpul raja buah ini.
Sabah
dan Sarawak dianggap hab pelbagai jenis hasil hutan - bukan sahaja durian yang
jarang ditemui, tetapi buah nadir dan liar lain seperti isau iaitu sejenis
longan yang dikatakan rasanya lebih manis berbanding longan di pasaran.
Keunikan ini menjadikannya begitu berharga.
Hairannya,
bagaimana pelancong asing begitu licik menyeludup dan menjual benih buah-buahan
endemik negara di pasaran gelap tanpa sebarang masalah?
Mereka
berselindung sebagai pelancong yang menggemari durian, memahami kelompongan
khususnya dari segi penguatkuasaan berkaitan pengimportan benih.
Seorang
wanita Amerika Syarikat (AS) mendakwa pernah berhubung dengan Jabatan Pertanian
Malaysia dan Lembaga Pemasaran Pertanian Persekutuan (FAMA) untuk mengetahui
proses serta undang-undang berkaitan benih.
Namun,
wanita itu mengakui sukar memahaminya kerana ia dikawal selia tiga agensi,
termasuk Jabatan Perkhidmatan Kuarantin dan Pemeriksaan Malaysia (MAQIS).
Bagaimanapun,
wanita itu masih menjual benih berkenaan ke luar negara, malah turut
membekalkannya kepada rakan di Costa Rica, yang mengendalikan laman sesawang
khas untuk menjual benih buah-buahan unik serata dunia.
Hanya
menggunakan perkhidmatan kurier, benih ditempah dihantar tanpa masalah.
Seorang
pegawai perkhidmatan Pos Malaysia memberitahu kakitangan di kaunter memang
mengingatkan pelanggan agar tidak menghantar benda terlarang, malah dimaklumkan
semua bungkusan akan dihantar ke Hab Antarabangsa Pos Malaysia (PMIH) di
Lapangan Terbang Kuala Lumpur (KLIA), untuk pemeriksaan menerusi mesin imbasan
Jabatan Kastam Diraja Malaysia (JKDM).
Namun,
belum ada benih ditemui pegawai JKDM di PMIH dan untuk mengenal pasti bahan itu
dalam bungkusan menerusi mesin imbasan memerlukan pegawai berpengalaman.
Itu
kelompongan prosedur operasi standard (SOP) dan penguatkuasaan perlu
dimartabatkan.
Satu
lagi dari aspek membimbangkan ialah berkaitan penyelidikan dan pembangunan
(R&D) hasil hutan endemik. Ia belum meluas, seperti diakui bekas penyelidik
Institut Penyelidikan dan Kemajuan Pertanian Malaysia (MARDI) - yang enggan
nama disiarkan - yang hampir empat dekad bergelar penyelidik.
Saya
sendiri pernah terbaca artikel disiarkan akhbar bahasa Inggeris tempatan, yang
mana paten jus manggis dipegang sebuah syarikat AS walaupun buah itu hanya
ditemui di Malaysia dan beberapa negara Asia Tenggara lain.
Maksudnya,
jika mengekstrak jus manggis dan mengkomersialkannya, kita perlu membayar
kepada pemegang paten. Hal sama berlaku kepada paten ekstrak Tongkat Ali yang
dipegang sebuah syarikat AS serta ketum yang mana sebuah syarikat Jerman
menghasilkan pil tenaga menggunakan daun itu.
Sampai
bila kita harus amal sikap tunggu dan lihat. Ini bukan masa untuk wujudkan
jawatankuasa apabila sesuatu isu timbul. Kita ramai pakar, tetapi tidak
dimanfaatkan sepenuhnya. Begitu juga soal akta yang sudah ada, tetapi
penguatkuasaan lemah.
Sudah
tiba masanya bakat tempatan ditonjolkan dengan melantik universiti tempatan
menjalankan kajian.
Segala penemuan seperti khasiat WAJIB dibukukan atau disenaraikan
sebagai warisan kebangsaan, bagi memastikan tiada pihak luar menuntut dan
mengakui bahawa spesies berkenaan milik mereka.
Penulis adalah wartawan Meja Khas Berita Harian
..
No comments:
Post a Comment
Note: only a member of this blog may post a comment.